: منوي اصلي :
بازديدهاي امروز: 3 بازديد
بازديدهاي ديروز: 88 بازديد
مجموع بازديدها: 71413 بازديد
صفحه اصلي
پست الكترونيك
پارسي بلاگ
درباره من
: درباره خودم :
: پيوندهاي روزانه :
: لوگوي وبلاگ :
: لينك دوستان من :
پایگاه اطلاع رسانی دفتر حضرت ایت الله العظم
صالحین
ساز شکسته
جمعه های سوت و کور
: لوگوي دوستان من :
: فهرست موضوعي يادداشت ها :
: آرشيو يادداشت ها :
امام حسین ومحرم
امام زمان (عج) و دوران غیبت
کوتاه و خواندنی
آیه های زندگی
چهارده معصوم
متفرقه (مذهبی)
بهار 1387
زمستان 1386
تابستان 1386
بهار 1386
: موضوعات وبلاگ :
: موسيقي وبلاگ :
.jpg)
امام موسی کاظم(ع)
ابو الحسن موسى بن جعفر(ع)، امام هفتم از ائمه اثنى عشر(ع)و نهمین معصوم از چهارده معصوم(ع)است .تولد آن حضرت در ابواء(منزلى میان مکه و مدینه)به روز یکشنبه هفتم صفر سال 128 یا 129 ه.ق. واقع شد.به جهت کثرت زهد و عبادتش معروف به العبد الصالح و به جهت حلم و فرو خوردن خشم و صبر بر مشقات و آلام زمانه مشهور به الکاظم گردید.
کنیه آن حضرت ابو ابراهیم بوده ولى به ابو على نیز معروف بودهاند.مادر آن حضرت حمیده کنیزى از اهل بربر(مغرب)یا از اهل اندلس(اسپانیا)بوده است و نام پدر این بانو را صاعد بربرى گفتهاند.حمیده به «حمیدة البربریة» و «حمیدة المصفاة» نیز معروف بوده است.برادران دیگر امام از این بانو اسحاق و محمد دیباج بودهاند.
امام موسى الکاظم(ع)هنوز کودک بود که فقهاى مشهور مثل ابو حنیفه از او مسأله مىپرسیدند و کسب علم مىکردند.بعد از رحلت پدر بزرگوارش امام صادق(ع)(148 ه.ق.)در بیست سالگى به امامت رسید و 35 سال رهبرى و ولایت شیعیان را بر عهده داشت.قد متوسط و رنگ سبزه سیر و محاسن انبوه داشت.نقش نگینش«حسبی اللّه»و به روایتى«الملک للّه وحده»بود.
در زمان حیات امام صادق(ع)کسانى از اصحاب آن حضرت معتقد بودند پس از ایشان اسماعیل امام خواهد شد. اسماعیل در زمان حیات پدر از دنیا رفت ولى کسانى مرگ او را باور نکردند و او را همچنان امام دانستند.پس از وفات حضرت صادق(ع)عدهاى از اینان چون از حیات اسماعیل مأیوس شدند، پسر او محمد بن اسماعیل را امام دانستند و اسماعیلیه امروز بر این عقیده هستند و پس از او پسر او را امام مىدانند و سپس پسرش را و ... به تفصیلى که در کتب اسماعیلیه مذکور است.
پس از وفات حضرت صادق(ع) بزرگترین فرزند ایشان عبد اللّه نام داشت که بعضى او را عبد اللّه افطح مىدانند.این عبد اللّه مقام و منزلت پسران دیگر حضرت صادق(ع)را نداشت و به قول شیخ مفید در ارشاد متهم بود که در اعتقادات با پدرش مخالف است و چون بزرگترین برادرانش از جهت سن و سال بود ادعاى امامت کرد و برخى نیز از او پیروى کردند.اما چون ضعف دعوى و دانش او را دیدند روى از او برتافتند و فقط عده قلیلى از او پیروى کردند که به فطحیه موسوم هستند.
منبع:http://www.vaheme.com/mazhabi/masum/kazem.html
نوشته شده توسط :
با سلام
از اینکه خیلی وقته آپ نکردم و مخصوصا در این روز های اخیر که مناسبت های زیادی بود واقعا شرمنده مخصوصا نسبت به حضرت علی (ع) که برای ولادتشون پستی ندادم .
آخه رفته بودم اعتکاف خیلی خوب بود خیلی
البته بار اولم نبود برای سومین بار بود که خدا قسمتم کرد ولی بیشتر از بارهای قبل استفاده کردم انشاالله که خدا قبول کنه . شاید هم دلیلش داشتن تجربه بود.
نمی دونم کدوم از شما دوستان رفتید و این 3 روز رو چطور گذروندید ولی امید وارم که هر که رفته نهایت استفاده رو برده باشه و هر که نرفته سال آینده خدا قسمتش کنه و همین طور برای من.
تو این 3 روز بیشتر از قبل فهمیدم که چقدر از خدای مهربونم دورم ، چقدر نسبت به خدای غفورم غافلم ، چقدر نمک می خورم ونمکدون میشکنم ، چقدر از وقتها رو با کارهای بیهوده سپری میکنم.
خدا خودش از سر تقصیراتم بگذره
.
اعتکاف فرصتی صرف عبادت نیست بلکه باید در مورد خودمون فکر کنیم و بیشتر بشناسیم به کارهایی که انجام دادیم و می خواهیم در آینده انجام بدیم فکر کنیم ببینیم از این به بعد چطور می خواهیم بندگی خدا رو بکنیم؟
در اعتکاف از همه جا بریده میشی . از دوست وآشنا وفامیل (البته با این گوشی های همراه همه با بیرون درارتباطتند
، اعتکاف هم اعتکاف قدیم 
)وخیلی از وسایل و امکانات آسایشی(از همه مهم تر برای معتادهایی مثل من بریدن از کامپیوتر و اینترنت
).
فقط خودتی و خدای خودت ،باید مراقب تمامی ثانیه ولحظه هاباشی که یه موقع تلف نشه . که اگه بشه یه عمر غصه میخوری هر چند هر کاری کنی باز هم جا برای غصه خوردن زیاده .
تا چشم رو هم میزاری 3 روز رفته و باید برگردی خونه.
البته خونه خوبه ولی با خدا بودن یه چیز دیگه است ، خدا کمکمون کنه که هر روز هر کجا برامون اعتکاف باشه.
روز اول و دوم دست خودته که بمونی یا بری ولی اگه این دو روز یعنی 13 و14 رجب رو اعتکاف کردی بهتون واجب میشه که روز سوم رو بمونی .
میگن اگه کسی اعتکافش درست درمون باشه ومورد قبول حق مثل اینکه حج رفته .
نمی دونید چه لذتی داره شب تا صبح بیدار و مشغول عبادت و بندگی خدا البته به جز لذت، برای یکی مثل من که بیشتر شبها رو بدون یاد خدا سپری میکنه ، شرمندگی هم داشت . خدااااااااااا شرمنده ااااااااااام.
خاطره برای تعریف زیاده ولی یکیش رو که بیشتر دوست دارم و پند داره براتون میگم:
روز 13 رجب ساعت حدودا ً 6 بود. مراسم دعا و مناجات بر قرار بود جای تمامی دوستان خالی . درد دل با آقا امام زمان خیلی بی تابی کردم از دوری آقام امام زمان (عج) ، از اینکه تا حالا ایشون رو ندیدم و به محضرشون مشرف نشدم . بعد هم مناجات حضرت علی(ع) و بعد مولودیه و مجلس از عزا خارج شد من چون ز در ورودی دور نشسته بود و مامان قرار بود برای یه مقداری وسایل بیاره ، مرتب به در ورودی نگاه میکردم که نکنه مامان بیاد و من اون رو نبینم و سر در گم بشیم همین که چند باری نگاه کردم و از دوستم هم خواستم که اون هم نگاه کنه یهو یاد امام زمان افتادم و از خجالت آب شدم دوست داستم زمین دهن باز کنه و من برم توش 
. میدونید چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
آخه با خودم گفتم من برای اینکه نکنه مادرم بیاد و متوجه اش نشم مرتب به درنگاه می کردم و 6 دانگ حواسم جمع بود ولی تا بحال برای آقام این طور نکردم ، تا بحال این طور منتظرش نبودم که بگم ممکنه همین الان بیاد ، تابحال این طوری برای اینکه نکنه امامم بیاد ومن نبینمش بی تابی نکردم .
اون جا بود که فهمیدم که منتظر یعنی چی و من هنوز اول راهم و برای منتظر شدن راه زیادی در پیش دارم .
انشاالله که خداوند کمکمون کنه تا منتظر واقعی آقا بشیم .
آمین یا رب العالمین
برای ظهور آقا صلوات
نوشته شده توسط :
جمعه یعنى یک غزل دلواپسى***جمعه یعنى گریه هاى بى کسى
جمعه یعنى روح سبز انتظار***جمعه یعنى لحظه هاى بى قرار
بى قرار بى قراریهاى آب***جمعه یعنى انتظار آفتاب
جمعه یعنى ندبه اى در هجر دوست***جمعه خود ندبه گر دیدار اوست
جمعه یعنى لاله ها دلخون شوند***از غم او بیدها مجنون شوند
جمعه یعنى یک کویر بى قرار***از عطش سرخ و دلش در انتظار
انتظار قطره اى باران عشق***تا فرو شوید غم هجران عشق
جمعه یعنى بغض بى رنگ غزل***هق هق بارانى چنگ غزل
زخمه اى از جنس غم بر تار دل***تا فرو شوید غم هجران دل
جمعه یعنى روح سبز انتظار***جمعه یعنى لحظه هاى بى قرار
بى قرار بى قراریهاى آب***جمعه یعنى انتظار آفتاب
لحظه لحظه بوى ظهور مى آید***عطر ناب گل حضور مى آید
سبز مردى از قبیله عشق***ساده و سبز و صبور مى آید
ز. رزازى، دانشجو، سن: 23 سال، بروجن.
نوشته شده توسط :
بدانکه شب جمعه اول ماه رجب را لیله الرغائب می گویند و از برای آن عملی از حضرت رسول صلی الله علیه و آله وارد شده با فضیلت بسیار که از جمله فضیلت او آنکه گناهان بسیار به سبب آن آمرزیده شود و آنکه هر که این نماز زا بگذارد چون شب اول قبر او شود حق تعالی بفرستد ثواب این نماز به سوی او به نیکوتر صورتی با روی گشاده و درخشان و زبان فصیح پس باوی گوید ای حبیب من بشارت باد تو را که نجات یافتی از هر شدت و سختی گوید تو کیستی به خدا قسم که من روی بهتر از روی تو ندیدم و کلامی شیرینتر از کلام تو نشنیده ام و بوئی بهتر از بوی تو نبوئیدم گوید که من ثواب آن نماز که در فلان شب از فلان ماه از فلان سال بجا آوردی آمده ام امشب بنزد تو تا حق تو را ادا کنم و مونس نتهایی تو باشم و وحشت را از تو بردارم و چون در صور دمیده شود من سایه بر تو خواهم افکند در عرصه قیامت پس خوشحال باش که خیر از تو معدو م نخواهد شد هرگز و کیفیت آن چنان است :
که پنج شنبه اول آن ماه را روزه میداری
چون شب جمعه داخل شود ما بین نماز مغرب و عشا دواز ده رکعت نماز می گذاری هر دو رکعت به یک سلام و در هر رکعت از آن یک مرتبه حمد و سه مرتبه انا انزلنا و دوازده مرتبه قل هو الله احدچون فارق شدی از نماز هفتاد مرتبه می گویی اللهم صل علی محمد النبی الامی و علی اله
پس سجده می روی مرتبه میگویی سبوح قدوس رب الملائکة و الروح
پس سر از سجده برمی داری و هفتاد مرتبه میگویی رب اغفر وارحم و تجاوز عما تعلم انک انت العلی الاعظیم
پس باز بسجده می روی و هفتاد مرتبه میگویی سبوح قدوس رب الملائکة و الروح
پس جاحت خود را می طلبی که انشاالله بر آورده خواهد شد.
نوشته شده توسط :
.jpg)
نام پدر امام محمد باقر (ع)امام سجاد (ع) ونام مادر ایشان فاطمه دختر امام حسن مجتبی (ع)است . ایشان اولین کسی هستند که نسل سیدیشان هماز مادر وهم از پدر به پیامبر (ص)میرسد .از نظر چهره شباهت زیادی به پیامبر (ص)داشتند ولذا نام ایشان را محمد گذا شتند .
تولد ایشان در سال ?? هجری درمدینه اتفاق افتاد ،در واقعه کربلا ? ساله بود ودر زمان رحلت پدرشان ?? سال داشت.
باقر لقب اوست به معنای شکافنده به ایشان باقر العلوم می گفتند زیرا شکافنده علمهاست.
نوشته شده توسط :
