وظائف منتظرین در زمان غیبت کبری

در مورد انتظار و وظائف منتظرین در زمان غیبت کبری مطالب بسیاری در دین مبین اسلام آمده است و نیز کتابهای مختلفی در این زمینه به رشتة تحریر آورده‌اند. اما آنچه را که ما در این نوشتار بیان می‌کنیم تنها مختصر و چکیده و در عین حال اصل وظائفی است که منتظران بر عهده دارند .

(مثالی، برای روشن‌تر شدنِ مطلب)

قبل از بیان مواردی که تحت این عنوان خواهد آمد، به بیان مثال معروفی می‌پردازیم تا مطلب ساده‌تر و روشن‌تر گردد. و آن اینکه اگر از شما بپرسند که در مقابل میهمانی با عظمت و دانشمند و دارای صفات بسیار خوب که نزد شما بی اندازه محبوب و عزیز است و قرار است مثلاً هفتة آینده رأس ساعت مقرّری به منزل شما بیاید چه خواهید کرد؟ آیا دست روی دست گذاشته و می‌گوئید هرچه پیش آید خوش آید؟ نه، هرگز! شما این کار را نخواهید کرد.

شمایی که در مقابل یک میهمان معمولی که قرار است از راه دور به دیدن شما بیاید بی‌تفاوت نخواهید بود و از چند روز قبل خود را آماده می‌نمائید، حتماً در مورد عزیزترین افراد نزد شما بیکار ننشسته و با جدّیت هرچه تمام خود، خانه، اهل خانه و وسائل لازم را آماده می‌نمائید.

آنهم، میهمانی که ساعت ملاقات را دقیقاً مشخص نکرده و فرموده، منتظر باش من خودم می‌آیم. بی‌شک شمای میزبان، از قبل، تمامی مقدمات لازم و در حد توانایی خود و در شأن آن عزیز را فراهم می‌نمائید .

مقدماتی مانند خریدن وسائل لازم برای پذیرائی، مرتب کردن منزل، رفع موانع و پاکسازی آن از تمام آلودگیها و چیزهایی که موجب رنجش و یا باعث داخل نشدن میهمان به منزل می‌گردد، سفارش به دیگران و اهل منزل و توجه دادن به شخصیت میهمان و قدر و منزلت او، از جمله کارهائیست که شما انجام می‌دهید. بعداً اگر احساس کنید که میهمان تأخیر نموده و قرار نبوده تا این اندازه دیر بیاید لحظاتی بسیار سخت بر شما می‌گذرد و در خود احساس نگرانی و دلواپسی می‌کنید و در عین حال مکرراً به تمامی چیزهایی که فراهم کرده‌اید و تدارک دیده‌اید سر می‌زنید و چنانکه کم و کسری ‌باشد و موردی از قلم افتاده باشد، سریعاً آنرا جبران می‌نمائید. مثلاً خانه را خوش بو می‌کنید و گلدانها را در راهرو و حیاط منزل قرار می‌دهید و… و در دل هم مرتب نگرانید که چرا میهمان عزیزم نیامد. هر از چند دقیقه به درخانه می‌آئید و با نگاهی پُرحسرت بر می‌گردید، در حالی که بهترین لباسهای خود را پوشیده‌اید و همه چیز مرتب است.

حال که با این مثال تا اندازه‌ای مطلب واضح گردید، خاطر نشان می‌کنیم که این مسأله در مورد انتظار حضرت ولی عصر(علیه السلام) به مراتب مهمتر است که ما در اینجا به ذکر مواردی بعنوان وظائف منتظرین اکتفاء می‌نمائیم:

آگاهی و شناخت کافی از ویژگیها، صفات و اهداف آن حضرت و رفع شبهات اعتقادی خود نسبت به دین و امام زمان (علیه السلام) که نتایج این مورد عبارتند از: پشیمانی از غفلت درگذشته و تصمیم برای جبران آن، محبّت خاص و حقیقی نسبت به آن حضرت، ناراحتی از فراق آن عزیز و انتظار حضرتش را کشیدن که تا اینجا بذرِ انتظار در دل کاشته شده است.
توبه نمودن که با توجه به کسب نتایج مورد قبلی شخص به آن اقدام می‌کند. آنهم توبة نصوح و حقیقی که آثار آن عبارتند از: برطرف شدن تاریکهای گناه از روح، قدرت تشخیص حق از باطل، شروع حیات معنوی و رشد در معتویات و آمادگی برای تحت تربیت قرار گرفتن و نائل شدن به صفاتی که امام عصر(علیه السلام) از یک فرد شیعه انتظار دارند.
مراجعه به فقهای تربیت شدة امام عصر(علیه السلام) و کسانی که بلندگوی تبلیغی خالصانة[4] آن حضرت هستند، همان بزرگایی که قبلاً وظائف شخصی خود را انجام داده و خود به آمادگی لازم رسیده‌اند و اکنون برای یاری خالصانة امام عصر(علیه السلام) و برای آماده سازی دیگران قدم پیش گذاشته‌اند.
تحت تربیت علماء ربّانی به اصلاحِ خود و پاکسازی روح از رذائل اخلاقی پرداختن. زیرا صرف توبه نمودن، تنها جَوازِ ورود به این قسمت است و یک شخص منتظر بایستی بوسیلة مجاهدات و تلاش‌های بی وقفة خود، خویشتن را اصلاح نماید، به گونه‌ای که ذره‌ای گرد و غبار در خانة دل که آمادة پذیرائی آن عزیز می‌گردد، نباشد. و باید گفت مهمترین قسمت همین مورد چهارم است. حال شخصی که در حال انجام این قسمت می‌باشد باید موارد زیر را نیز همزمان با این مورد انجام دهد که عبارتند از:

یک: ارتباط روحی مستمر با آن حضرت به نحوة که با مسأله ائمه اطهار(علیهم السلام) ارتباط دارد (ارتباط روحی). و با آن حضرت در شبانه روز مناجات کردن و در مشکلات مادی و معنوی کمک خواستن و مداوت به زیارت حضرت داشتن بوسیلة زیارات معتبره، از جمله زیارت (آل یاسین).

دو: دعا برای ظهور، بسیار نمودن و خواندن ادعیة وارده راجع به آن حضرت از جمله دعای ندبه در چهار عید شریف اسلامی که عید فطر، عید قربان، عید غدیرخم و جمعه می‌باشد.

سه: دور ندانستن ظهورو هر لحظه منتظر ظهور بودن و در عین حال معتقد بودن به این مطلب که ظهور به دست خداوند است و نباید برای آن تعیین وقت نمود بلکه باید تعیین کنندگان وقت ظهور را دروغگو دانست.

چهار: نپذیرفتن مدّعیان نیابت خاصه و آنان را کذّاب و مفتَر دانستن.
تبلیغ و فعالیت خالصانه برای حضرت:

که این مورد خود شامل خدمت به امام زمان (علیه السلام) به هر شکل ممکن، دعوت دیگران به آن حضرت، ذکر فضائل و صفات حمیدة آن، حضرت و روشن کردن مزایای زندگی بعد از ظهور برای دیگران، و آنچه را که انسان خودش به آن رسیده و نعماتی را که شامل حالش گشته به دیگران رساندن و آنها را با سعة صدر آمادة ظهور نمودن.
و بالاخره شخص منتظر، بایستی این کارها را بطور پیوسته و دائم تا ظهور موفورالسرور آن حضرت انجام دهد زیرا زمان ظهور همان لحظه و زمانیست که بطور ناگهانی و دفعتاً واقع خواهد شد و مهمترین و عزیزترین و محبوبترین خلق خدا، خویشتن را با صدای دلنشین و بیدار کنندة خود به جهانیان معرفی خواهد نمود .

به اُمید اینکه هرچه زودتر شاهد آن جمال زیبا و قامت رعنا باشیم .